In de voetsporen van het Witte Wief Op het landgoed Kernhem bij Ede doolt de geest van een jonkvrouw. In et Suske en Wiske- album Het Witte Wief speelt zij de hoofdrol. Nu is er een speciale wandeling over slinger- paadjes, langs een geheimzinnige bloedsteen ...
TEKST JOB LIMRINGEN ![]() ![]() |
|
![]()
De bloedsteen |
We komen op een bospad, dat naar een heuvel blijkt te leiden. 'Voila! De graf heuvel uit de Bronstijd, waarover ik Paul Geerts heb geschreven,' zegt Piet trots. 'In de 18de eeuw is op de top een doolhof aangelegd. Als je de volksverhalen mag geloven, kan het er lelijk spoken. Ik ken iemand wiens paard pertinent weigert de heuvel op te gaan. Maar ik ken ook iemand wiens de hond gewoon zijn poot optilt tegen de bloedsteen.'
'De bloedsteen? Wat is dat?'. Piet loopt naar een grote kei aan de voet van de heuvel. 'Ziehier de meest besproken steen van Ede! Als je er rond middernacht bij volle maan met een speld in prikt, komt er bloed uit!' Ik kijk hem spottend aan. 'Ach, het is in ieder geval een mooi verhaal', grijnst hij. We kuieren verder en komen op een romantische laan met haagbeuken. In de verte doemt Huize Kernhem al weer op. Piet loodst me naar de pannenkoekenboerderij in het voormalige koetshuis. 'De bloedsteen? Dat is de meest besproken steen van Ede!'. |
![]() (Kampioen, nummer 2, februari 2001) |
Terug naar de vorige pagina |