In de voetsporen van het
Witte Wief
Op het landgoed Kernhem bij Ede doolt de geest van een jonkvrouw. In et Suske en Wiske- album Het Witte Wief speelt zij de hoofdrol. Nu is er een speciale wandeling over slinger- paadjes, langs een geheimzinnige bloedsteen ...

TEKST JOB LIMRINGEN FOTO'S  JURJEN DRENTH ILLUSTRATIES © STANDARD UITGEVERIJ EN WILLY VANDERSTEEN
rrr, wat koud! Ik sta te vernikkelen voor de oprit van Huize Kernhem. Achter me wordt getoeterd. 'Hallo!' roept een man vanuit een prachtige old-timer. Dat moet Piet Pel zijn. Hij komt in het Suske en Wiske-album Het Witte Wief voor en rijdt daar in precies dezelfde auto. Piet heeft ervoor gezorgd dat Het Witte Wief is geschreven. Hij deed onderzoek naar de Edese historie en ontdekte op Kernhem een grafheuvel uit de Bronstijd. Als Suske en Wiske-fan schreef hij Paul Geerts, de tekenaar van de serie, over het 'witte wief (bijnaam van de treurende jonkvrouw die volgens een legende al eeuwen op haar ridder wacht). De schrijver kwam op bezoek en een jaar later verscheen Suske en Wiske-aflevering 227.

De bloedsteen
Onze wandeling van bijna zes kilometer begint op de Doolhoflaan, een statig pad met een dubbele rij eeuwenoude beuken. We nemen een slingerpad naar links en passeren een eilandje met de naam Hanenpol. Even verderop ligt de Viskom, een poel die ook in het Suske en Wiske- album voorkomt. Via het moeras van de Viskom komen onze helden in de Bronstijd terecht. Piet: 'In de Bronstijd vormde de Viskom met de Hanenpol een zonneschouwplaats. Onze voorouders konden hier de loop van de zon volgen en de jaargetijden berekenen.'

 We komen op een bospad, dat naar een heuvel blijkt te leiden. 'Voila! De graf heuvel uit de Bronstijd, waarover ik Paul Geerts heb geschreven,' zegt Piet trots. 'In de 18de eeuw is op de top een doolhof aangelegd. Als je de volksverhalen mag geloven, kan het er lelijk spoken. Ik ken iemand wiens paard pertinent weigert de heuvel op te gaan. Maar ik ken ook iemand wiens de hond gewoon zijn poot optilt tegen de bloedsteen.'

'De bloedsteen? Wat is dat?'. Piet loopt naar een grote kei aan de voet van de heuvel. 'Ziehier de meest besproken steen van Ede! Als je er rond middernacht bij volle maan met een speld in prikt, komt er bloed uit!' Ik kijk hem spottend aan. 'Ach, het is in ieder geval een mooi verhaal', grijnst hij. We kuieren verder en komen op een romantische laan met haagbeuken. In de verte doemt Huize Kernhem al weer op. Piet loodst me naar de pannenkoekenboerderij in het voormalige koetshuis.
'De pannenkoeken zijn vernoemd naar Suske en Wiske-figuren. Je kunt kiezen tussen een Suske, een Wiske, een tante Sidonia, een Lambiek, een Jeroemmeke en natuurlijk een Wit Wief.'.

'De bloedsteen? Dat is de meest besproken steen van Ede!'.

(Kampioen, nummer 2, februari 2001)

Terug naar de vorige pagina